Norbert

Imię Norbert pochodzi z języka germańskiego, składając się z dwóch członów: "nord" (północ) oraz "berht" (jasny, świetlisty, słynny). Wywodzi się ze starego języka frankońskiego i pierwotnie oznaczało "świetlisty z Północy" lub "jasny wojownik". Po raz pierwszy zostało odnotowane w średniowieczu, a spopularyzowane przez świętego Norberta, założyciela zakonu premonstrateńskiego w XII wieku. W różnych wersjach językowych występuje jako Norbert (język polski, niemiecki), Norberto (włoski, hiszpański) czy Norbert (język węgierski). Imię symbolizuje jasność, mądrość i szlachetność charakteru, a osoby nim obdarzone często postrzegane są jako zdecydowane i twórcze.